gedichtenfreddy

DE STEM

De stem
Die stoort mijn geest zijn bodem
Bijna helemaal zwijgend is geworden
Als niks meer dan lachen
Ik lach nu veel over
Want, de Semap tablet ik neem herstelt mij zeker
Van deze ziekte
Die praat tot mij als soms meisje
Ik ben blij zeer
Dat ik hoor zie haar bijna niet meer
Zij was zo een pest
Die twintig en vier uren iemand vecht
Als zo een gedwongen bewoner
Tegen de huis baas of meester!
FRED O OAMEN                                                                                                                                                                      


Comment On This Poem --- Vote for this poem
DE STEM

238,972 Poems Read

Sponsors